บทที่ 39 จะเหนี่ยวรั้งเอาไว้ ต่อให้แลกด้วยอะไรก็ยอม (100%)

ปานระพีปล่อยให้อีกฝ่ายร้องไห้อยู่เงียบๆ ให้เขาเข้าใจว่าเธอหลับไปแล้ว กระทั่งมหรรณพจัดการกับอารมณ์อันอ่อนไหวจนน่าบัดซบของตัวเองได้ เขาถึงพลิกร่างอ้อนแอ้นมาหา ขยับหัวทุยเข้าซุกอก ตระกองกอดเอวคอด จูบกระหม่อมบางอย่างอ่อนโยนหลายต่อหลายครั้ง จากนั้นก็นอนลืมตาโพลง

เพราะไม่อาจข่มตาหลับ ความรู้สึกผิดมากม...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ